Kategoria: Aktualności

Kochani,
od dziś zapraszam Was do parafialnego kącika czytelniczego.

Kontynuując dzieło Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego - jako pierwszą, proponuję książkę  pt. „Chodzi mi o życie”. W rozmowie z Małgorzatą Terlikowską ks. Tomasz Kancelarczyk opowiada o prowadzonej od lat walce o nienarodzone życie. Dzieli się historiami osób, które zamierzały dokonać aborcji. Podaje też konkretne rozwiązania, dzięki którym każdy z nas może uratować ludzkie życie.

Książkę można wypożyczyć u Pani obsługującej gablotę z dewocjonaliami.

W pierwszą sobotę miesiąca zapraszamy na nabożeństwo wynagradzające Niepokalanemu Sercu Maryi na godz.: 18:00.

Dnia 10 grudnia 1925 roku Najświętsza Panna i Jezus ukazali się siostrze Łucji, aby opisać nabożeństwo wynagradzające grzechy popełnione przeciw Niepokalanemu Sercu Maryi.

W ramach tego nabożeństwa powinniśmy:

1. w pierwsze soboty miesiąca przystąpić do spowiedzi z intencją wynagrodzenia za grzechy popełnione przeciw Niepokalanemu Sercu Maryi. Można także skorzystać z łaski sakramentu pojednania wcześniej, byleby w tym dniu być w stanie łaski uświęcającej, bez grzechu ciężkiego;

2. przyjąć Komunię Św. w pięć pierwszych sobót miesiąca w powyższej intencji;

3. odmówić pięć tajemnic różańcowych;

4. przez piętnaście minut rozważać tajemnice różańcowe ofiarując tę medytację w wymienionej intencji.

Przez to nabożeństwo wynagradzamy pięć różnych zniewag i bluźnierstw raniących Niepokalane Serce Maryi, które objawił Pan Jezus: 1. bluźnierstwa przeciwko Jej Niepokalanemu Poczęciu, 2. bluźnierstwa przeciw Jej Dziewictwu,  3. bluźnierstwa przeciw Jej Boskiemu Macierzyństwu i nieuznawanie w Niej Matki ludzi, 4. znieważanie czynione przez tych, którzy wpajają w serca dzieci obojętność, pogardę, a nawet odrazę do Niepokalanej Matki, 5. obrazę czynioną przez tych, którzy znieważają Ją w Jej świętych wizerunkach

    

Czym jest właściwie przemienienie — w popularnym rozumieniu tego słowa? Być przemienionym — to znaczy zmienić wygląd. Tak było i z Jezusem. Ewangeliści przekazują nam następujący opis tego, co wydarzyło się na górze Tabor:
„Po sześciu dniach Jezus bierze ze sobą Piotra, Jakuba i brata jego, Jana, i prowadzi ich na górę wysoką osobno. Tam przemienił się wobec nich: Jego twarz zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto ukazali im się Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: Panie, dobrze jest, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza. Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie! Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: Wstańcie, nie lękajcie się! Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przekazał im mówiąc: Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie” (Mt 17, 1-9).